Lawenda i gadające koty

Pewna dziewczynka i jej młodszy braciszek udali się na wakacje do babci. Ona bardzo lubi tam spędzać czas, dlatego, kiedy po wakacjach okazuje się, że rodzice są zbyt zajęci, aby ich odebrać, nie widzi w tym ogromnego problemu. Czas płynie jej ciekawie, uczy się zielarstwa, jest szczęśliwa. Pewnego dnia jej babcia źle się czuje. Później staje się coś, co sprawia, że jej nosek zyskuje nowe właściwości. Niestety babcia musi trafić do domu spokojnej starości, a ona z bratem wrócić do domu. Między czasie dostaje imię i to nie byle jakie, bo zostaje nazwana Lawendą. Ich rodzice jednak nadal nie mają dla nich zbyt wiele czasu, a opiekę nad nimi przejmuje sąsiadka. Pewnego dnia na drodze Lawendy stają bezdomne koty. Co stanie się dalej? Jakie właściwości zyskał nosek dziewczynki? Jak to się stało, że dostała takie niezwykłe imię? Jak potoczą się losy Lawendy? Historia w książce była naprawdę świetna. Ciekawa, wciągająca, ciepła, z nutką magii, pełna przyrody. To jedna z tych, które według mnie są bezpieczne dla dziecka. Jednocześnie bawią oraz uczą odpowiednich zachowań. Po jej przeczytaniu można z pociechą porozmawiać na wiele tematów, omówić poznaną historię, zachowanie bohaterów tych pierwszoplanowych, jak i pozostałych (np. rodziców), zaciekawić go przyrodą. Wizualnie książka jest po prostu śliczna. Mamy strony nie tylko białe, ale i kolorowe, a do tego ładne, adekwatne do treści ilustracje. To wszystko przyciąga wzrok i zachęca do poznania historii. Okładka twarda i solidna, jednak to nie cały jej urok. Pachnie lawendą, co zdecydowanie ją uatrakcyjnia, a także umila czytanie. Lawenda i gadające koty to ciekawa, wciągająca, z nutką magii historia dla dzieci wydana w piękny i pachnący sposób. Z przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu