Gramsci, czyli samobójstwo rewolucji

Augusto Del Noce starał się w swoich tekstach pokazać, jak doniosłe były skutki intelektualnych sporów toczonych na Półwyspie Apenińskim nie tylko dla Włoch, ale całej zachodniej Europy. Doświadczywszy wstrząsów 1968 roku Del Noce skonfrontował się z myślą Antonio Gramsciego – niegdysiejszego intelektualnego lidera włoskiego komunizmu. Zmarły w 1937 roku w następstwie faszystowskich represji Gramsci należy współcześnie do najczęściej przywoływanych marksistów, zarówno przez apologetów, jak i krytyków. Odwołaniom towarzyszy jednak zwykle tylko pobieżna lektura jego dzieł.

W zgromadzonych w niniejszej książce tekstach Del Noce przeprowadza wnikliwą analizę pism Gramsciego, formułując czasem radykalne, ale zawsze dobrze udokumentowane tezy. Wskazuje na powinowactwo jego myśli z teoriami popierającego faszyzm Giovanniego Gentilego oraz dalekosiężny wpływ Sardyńczyka na kształt ruchu komunistycznego oraz szeroko rozumianej zachodniej lewicy. Ukazuje, jak głębokie piętno gramsciańskie rozumienie rewolucji odcisnęło nie tylko na czysto politycznych sporach, ale także na prądach do dziś obecnych w życiu społecznym Zachodu.

Nadawanie pozytywnego znaczenia terminowi „totalitaryzm” to cecha łącząca Gramsciego z faszyzmem. Nie będzie paradoksem, jeśli powiem, że zarzuca on faszyzmowi przywłaszczenie sobie owego terminu poprzez zafałszowanie jego znaczenia.

Fragment książki

Augusto Del Noce (1910-1989) – jeden z najważniejszych włoskich filozofów XX wieku, wieloletni wykładowca uniwersytetu La Sapienza w Rzymie. Przez lata niemal nieznany poza Włochami, współcześnie coraz częściej przywoływany dzięki sukcesywnemu przekładaniu jego kluczowych prac, takich jak The Age of Secularization (2017), na język angielski.