Dziedzictwo. (#1). Eragon

Ludzkie marzenia o lataniu zaczęły się wtedy, kiedy człowiek po raz pierwszy zszedł z drzewa i zoruzmiał, że chodzenie jest zbyt męczące. Pierwsze próby praktycznie zawsze kończyły się fiaskiem. Nawet wtedy, kiedy wspomagał się zaczynając od niezliczonych wynalazków, a kończąc na puszce Red Bulla. Jednak gdy rzeczywistość nie ułatwia sprawy, to wkroczmy w świat wyobraźni gdzie Alladyn latał na dywanie, a Harry Potter swoim nimbusem. Potem przerzucił się na starego Forda Anglię, ale że samochód ledwo się trzymał, a takie X-wingi z "Gwiezdnych wojen" nie spełniają norm spalin, to przerzućmy się na coś bardziej ekologicznego. Tak, mam na myśli zwierzęta! I nie mam na myśli paskudnych hipogryfów. Takie większe i jeszcze bardziej paskudne gdy się je zdenerwuje. Tak, to są smoki! Mieszkańcy Alagaesii już dawno byli mądrzejsi od mieszkańców Ziemii i przesiedli się na smoki. Może garstka szczęściarzy ale to zawsze coś. Od małego kroku zaczyna się podróż tysiąca mil przecież! I wszystko wydaje się toczyć stabilnie i baśniowo, dopóki takiemu jednemu z grupy owych szczęściarzy nie odbiło, i zapragnął on kontrolować wszystkich pozostałych. Ot, ja w polskiej polityce. I teraz wyobraźcie sobie, że jesteście sobie gościem z nikąd i w drodze wielkich spisków, intryg i kontrowersji, dostajecie taki nowy środek lokomocji. Smoka nazwanego Spahira. Na początek musi mu wystarczyć w postaci jajka, jednak gdy sobie uświadomisz, że właściciel chce abyś oddał kluczyki, to zaczynają się robić komplikacje. w Także chłopak o imieniu Eragon, którego jedynym majątkiem jest kilka świń, worek marchwii i motyka, nie mając większego wyboru, porywa się z nią na księżyc i opuszcza rodzinne strony. Cała ta sytuacja jest również początkiem dorastania więzi pomiędzy chłopakiem a jego środkiem lokomocji, tak aby móc się pozbyć uporczliwego dla wszystkich w krainie kontrolera lotów i (nie)litościwie panującego kolegi zwanego Galbatorixem i jego czarnym środkiem lokomocji zwanego Shruikanem.