Czytadło

Czytadło Tadeusza Konwickiego wydano w 1992 roku. Powieść nie zdobyła uznania krytyki. Sklasyfikowana jako romans, kryminał jest moim zdaniem ważnym głosem w sprawie Polski. Tło wydarzeń osnute jest na tle ustrojowych przemian po '89 roku. Panujący chaos transformacji, stan zawieszenia powoduje, że główny bohater porusza się jak we śnie, jest totalnie zdezorientowany, wyizolowany z rzeczywistości, z którą się zupełnie nie identyfikuje. Nie poznaje swojej Polski ani swojego życia. Samotny, aktualnie bez rodziny, inteligent, gubi się we wszechwładnym chaosie. Zmienia się kierunek wiatru historii, wiele budowniczych poprzedniego systemu zmienia front, zaczyna proces dostosowywania się do nowych warunków. Przeszłość zaczyna zmieniać swoje barwy, okazuje się, że po 1945 roku wszyscy byli antykomunistami, nie było szpicli, zdrajców, donosicieli, katów. Nikt nie jest winny, pełno jest natomiast niedomówień w sprawie przeszłości. Dokąd teraz Polsko? Konwicki stawia ważne choć trudne pytania. Dostrzega kierunek zmian, absurdy codzienności, których nie przesłania miłość do pięknej kobiety. Według autora literatura powinna spełniać funkcję terapeutyczną, prowadzić ze społeczeństwem dialog. Powieść trudna i zarazem ważna. Towarzysząca głównemu bohaterowi para synogarlic jest w pewnym sensie symboliczna. Tworzy się nowy świat, a gołębie były w Biblii symbolem nowego świata. Konwicki obserwuje wszystko i daje tego dowód w "Czytadle".