1968. Czasy nadchodzą nowe

Pytania o rok 68'

Czasy nadchodzą nowe to reporterska opowieść o kluczowych wydarzeniach 1968 roku autorstwa pary czołowych polskich reporterów, Ewy Winnickiej i Cezarego Łazarewicza. Dziesięć reporterskich historii opowiedzianych z perspektywy ludzi, na których życiu odcisnęły piętno wydarzenia roku 1968. Nie ma jednej opowieści, to był ciekawy obfitujący w zmiany i kryzysy. Autorzy przebywają drogę przez ten czas poszukując pojedynczych losów. Czytamy o rodzeństwie w brutalny sposób przeniesionych wbrew własnej woli ze słonecznego i hipisowskiego San Francisco na Śląsk, czytamy o Polańskim, mordzie Czechów dokonanych przez polskich żołnierzy w trakcie interwencji Układu Warszawskiego, wydaleniu Żydów z Polski. Reportaże uzupełniają dokumenty epoki, materiały prasowe, raporty, oficjalne wypowiedzi polityków i ważnych postaci tamtych dni.

(…) W 1968 roku młodzi ludzie w Europie nie pamiętają wojny na swoim kontynencie. To wyjątkowa sytuacja, bo ich ojcowie, dziadkowie i pradziadkowie ginęli na frontach, w obozach, w bombardowanych miastach.

W 1968 roku świat, w którym dorastali, jest mniej więcej uporządkowany. Nie grozi im głód, chodzą do szkoły, najlepsi trafiają na uniwersytety. Przynajmniej w teorii.

W 1968 roku młodzi kontestują rzeczywistość dorosłych i chcą ją naprawiać. Niby nic nadzwyczajnego, ale tym razem nie kończy się na chęciach. W okolicach marca wyrywają z bruku pierwsze kamienie.

Z zupełnie różnych powodów. W zachodniej Europie najbardziej nie podoba się autorytaryzm francuskich szkół, złe traktowanie byłych kolonii, hitlerowska przeszłość rodziców, zaangażowanie w wojnę w Wietnamie oraz społeczne nierówności. We wschodniej Europie problemem są cenzura, zamordyzm, cień Wielkiego Brata.

To osobne światy.

Gdy studenci w Warszawie i Pradze chcą wolności słowa, studenci w Paryżu żądają koedukacyjnych akademików.

W Pradze zaczyna się Praska Wiosna – tymczasem angielski reżyser Lindsay Anderson organizuje w Londynie festiwal filmu rewolucyjnego (…)

Fragment książki