Autorzy książki dowodzą, że niezbędne jest zdynamizowanie w Polsce humanistyki ponowoczesnej, antypozytywistycznej, krytycznej, zaangażowanej i opowiadającej się jednoznacznie po stronie tego, co marginalne. Niezbędne jest też ożywienie posthumanistyki, odrzucającej założenie istnienia punktu widzenia znikąd i uwzględniającej fakt, że każda wiedza