Książka jest pierwszą powstałą w języku polskim monografią twórczości Friedricha Schlegla. Autor zaczyna od scharakteryzowania sformułowanej przez Schlegla we wczesnym okresie twórczości koncepcji ironii romantycznej, następnie przedstawia kontekst, w jakim koncepcja powstała, szczególną uwagę poświęcając dramatom Ludwiga Tiecka oraz polemikom Hegl