- Ur.
- w 1861 lub 1863 w Warszawie
- Zm.
- 17 marca 1929 w Warszawie
- Najważniejsze dzieła
- Sonety wedyckie, Ballady pijackie, Księgi proroków, Logos, Ilja Muromiec, Rozmyślania, W czwartym wymiarze, Miranda, Nowy Tarzan
Poeta, prozaik, tłumacz.
Pochodził z rodziny żydowskiej inteligencji. Ojciec poety, polski
patriota, brał udział w powstaniu listopadowym. Antoni wyniósł z domu
kult poezji romantycznej.
Usunięty przez władze carskie ze studiów na Wydziale Przyrodniczym
Uniwersytetu Warszawskiego za działalność społeczno-patriotyczną,
pracował jako prywatny nauczyciel, następnie wyjechał na studia do
Paryża, ale nadal publikował w warszawskich czasopismach. Znalazł się
w kręgu Stéphane'a Mallarmé. Interesował się też nauką, szczególnie
badaniami nad hipnozą i spirytyzmem, oraz filozofią Dalekiego Wschodu.
Jest uważany za prekursora fantastyki naukowej w polskiej literaturze.
Pozostawił po sobie dużą liczbę przekładów z francuskiego,
angielskiego, rosyjskiego oraz tłumaczenia poezji starożytnego
Wschodu. Pisał również dramaty i rozprawy krytycznoliterackie.
Wywarł wpływ na swojego siostrzeńca, Bolesława Leśmiana.
