Dawna medycyna. Jej tajemnice i potęga. Egipt, Babilonia, Indie, Chiny, Meksyk, Peru

Starożytni lekarze i ich metody

Dawna medycyna to napisana z pasją, erudycją i niekrytym podziwem dla dawnych cywilizacji, fascynująca książka ukazująca kunszt dawnych lekarzy. Na długo przed Hipokratesem, nad Nilem, między Eufratem i Tygrysem, u stóp meksykańskich wulkanów czy peruwiańskich Kordylierów wybitni lekarze stawiali czoło przeróżnym chorobom i schorzeniom. Stosowali pierwotne formy antybiotyków w leczeniu ran, amputacje, zabiegi chirurgiczne i trepanacje czaszki (a to wszystko bez znieczulenia!). Co więcej, nieobce im było cesarskie cięcie, operacja zaćmy czy przeszczepy skóry, a jedna trzecia znanych i używanych obecnie ziół była wykorzystywana przez lekarzy w starożytnym Egipcie. Jürgen Thorwald jest autorem słynnych publikacji: Stulecie chirurgów i Ginekolodzy. W Dawnej medycynie z reporterską precyzją prowadzi czytelników przez najważniejsze starożytne kultury w dziejach ludzkości. Każdy z rozdziałów rozpoczyna wstępem dotyczącym danego regionu i sposobu życia jego mieszkańców. Jego dzieło prezentuje dorobek badań medyczno-historycznych i przegląd świata medycyny pięciu starożytnych kultur.

(…) Grek z obrzeży świata helleńskiego, Herodot z Halikarnasu w Azji Mniejszej około 450 r. p.n.e. dał pierwsze świadectwo o medycynie Egipcjan przekazane potomności.

Herodot, nazywany często ojcem historiografii, opracował w czasie swego prawie 60 lat trwającego życia wiele ksiąg o podróżach, które odbył do Persji, Mezopotamii, nad Morze Czarne, do Północnej Afryki i do Egiptu.

„Jeśli chodzi o medycynę egipską – relacjonuje na podstawie swych spostrzeżeń z podróży – to jest ona uporządkowana następująco: każdy lekarz zajmuje się tylko jedną chorobą, a nie kilkoma. W całym kraju jest dużo lekarzy, ponieważ są specjaliści od chorób oczu, inni od głowy, inni od zębów. Inni są od brzucha, a jeszcze inni od chorób głębiej ukrytych”. To zadziwiające stwierdzenie spotkało się początkowo ze sceptycyzmem historyków, przypisujących Herodotowi zbyt bujną wyobraźnię. Do zmiany ich nastawienia przyczyniły się wyniki późniejszych odkryć archeologicznych. W jednym punkcie jednak ich ostrożność okazała się słuszna: świadectwo Herodota pochodzi z najpóźniejszego okresu historii Egiptu; czy więc jego wiadomości mogły odnosić się do co najmniej o 2500 lat wcześniejszej od okresu greckiego historii egipskiej? (…)

                                                                                                          Fragment książki