Trylogia Wojen makowych (#3). Płonący bóg

Jakiś czas temu przeczytałem całą trylogię, więc nie będę recenzował każdego tomu z osobna, ponieważ wszystkie one trzymają podobny poziom. Jest to w sumie fantastyka egzotyczna. Brak jest tutaj znanych z innych dzieł o tej tematyce elfów, wiedźminów, rycerzy, typowych magów, czy czarodziejek, wampirów, czy też wilkołaków. Jest to historia nastolatki osadzona w klimatach azjatyckich. Autorka czerpie swą inspirację z chińskiej historii oraz kultury. Główna bohaterka jest irytująca. Fabuła ma pewne problemy z logiką. Bardzo dużo przemocy i wulgaryzmów. Te ostatnie nie wiem, czy zostały wplecione przez autorkę, czy zostały wrzucone przez tłumacza, ale uważam, że są one nie na miejscu. Wiem, że dzisiaj panuje ogólne przyzwolenie na głupotę i ciężko jest teraz obejrzeć jakiś kabaret w telewizji, obejrzeć jakiś film, czy przeczytać właśnie książkę bez tej głupiej mody na wulgaryzmy. Gdy w recenzowanym tytule natrafiałem na takie momenty, a jest ich dużo, to wzbudzały one u mnie co najwyżej politowanie dla autora / tłumacza. Nie jest to śmieszne i niczego mądrego nie wprowadza. Pomimo to całość potrafi wciągnąć czytelnika. Fajna sprawa, to ilustracje, które znajdują się we wszystkich trzech tomach. Nadają klimat całości. Co do wydania cyfrowego, to we wszystkich tomach, a najbardziej w trzecim tomie występuje bardzo dużo literówek. W żadnym z tomów nie ma mapy, a szkoda, bo wydanie papierowe ją posiada. Każdy z tomów, jak i całość, to dla mnie mocny średniak. Nic specjalnego, ale potrafi wciągnąć. Z pewnością opowiedziana historia stanowi urozmaicenie zwłaszcza wtedy, gdy czytelnikowi przejadły się postaci najczęściej spotykane w tym gatunku.