Powracający głód

Najnowsza powieść laureata literackiej Nagrody Nobla. Opowieść o świecie obdzieranym z nadziei i piękna. Pisana oszczędnie, bez zbędnych słów.

Paryż. Dziesięcioletnia Ethel mocno trzyma za rękę pana Solimana, stryjecznego dziadka. Oglądają wystawę poświęconą dawnym koloniom francuskim. Jest rok 1931. Nic nie zapowiada katastrofy. Ethel nie zna jeszcze Kseni - córki rosyjskich emigrantów, niegdyś arystokratów, teraz walczących o przetrwanie w paryskich dzielnicach biedy. Dopiero przeczuwa znaczenie ciężkiej ciszy i nocnych kłótni rodziców. Jeszcze mówi się Adolf Hitler, tak jak mówi się Pierre Leval czy Aristide Brand. Jeszcze nie muszą uciekać do Nicei. Ojciec nie stracił całego majątku...
Później przyjdzie głód. I Ethel pomyśli, że ma dwadzieścia lat i nigdy nie była młoda.


Le Clézio namalował wspaniały portret kobiety zakotwiczonej w historii. Powracający głód to jedna z najniezwyklejszych książek tego autora, a na pewno jedna z najbardziej poruszających.
Lire

Le Clézio jest wirtuozem języka, muzykiem, który tworzy w Powracającym głodzie niepokojącą melodię, skomponowaną z poczucia pustki, frustracji i głodu.
evene.fr

Motywem przewodnim Powracającego głodu jest Bolero Ravela, którego stałe crescendo oddaje eskalację napięcia i uczucia niepokoju w przededniu drugiej wojny światowej i kończy się eksplozją, po której nastąpić może tylko śmiertelna cisza.
Odra

Książka zdumiewająca, osobista, nieoczekiwana. Le Clézio wprawia w zdumienie, oczarowuje i urzeka tą głęboką, poruszającą i smutną opowieścią.
Madame Figaro

Powracający głód to książka o francuskim poczuciu winy, którą czyta się ze ściśniętym gardłem.
Le Point