Collide

Rozdarta w miłości

(…) Do tego pamiętnego popołudnia Gavin Blake uważał, że jego ojciec się mylił i nie ma czegoś takiego, jak miłość od pierwszego wejrzenia. Zgodnie z tą zasadą całą uwagę skupił na blondynce w recepcji, gdy weszła Emily. Jego spojrzenie natychmiast do niej przylgnęło. Zauważył, jak się uśmiechnęła do strażnika. Jej uroda go oszołomiła, ale przede wszystkim poczuł, że coś go do niej przyciąga, jakby ktoś zawiązał mu linę w pasie, na której drugim końcu była ta dziewczyna. Zamrugał, zaskoczony magnetyczną więzią.
– Czy mogę pani w czymś pomóc? – zapytał strażnik.
– Przyniosłam to z restauracji – odparła Emily i zerknęła na rachunek. – Sześćdziesiąte drugie piętro.
Zanim strażnik zdążył odpowiedzieć, do rozmowy włączył się Gavin.
– Ja ją wezmę na górę, Larry! – zawołał przez całe lobby.
Recepcjonistka, która przed przyjściem Emily zdołała przyciągnąć uwagę Gavina, popatrzyła za nim z nadąsaną miną.
Tymczasem Em spojrzała w kierunku, z którego dobiegł głos. Na widok wysokiego, niezwykle przystojnego mężczyzny idącego w jej stronę na chwilę straciła oddech. Zakręciło się jej w głowie. Przesunęła spojrzeniem po jego czarnych włosach, ściętych na krótko i nieco zmierzwionych. Miał ostro wyrzeźbione rysy, usta wydawały się ukształtowane przez najlepszego z rzeźbiarzy. Jej wzrok przesunął się niżej. Starannie wyćwiczone ciało opakowane było w szary trzyczęściowy garnitur. Usiłując udawać, że ten niesamowity egzemplarz męskiej urody nie robi na niej żadnego wrażenia, zwróciła wzrok z powrotem na zwalistego strażnika (…)