Współczucie wobec samego siebie a inne wymiary osobowości oraz emocjonalne funkcjonowanie ludzi

Artykuł dotyczy stosunkowo nowego pojęcia w psychologii zachodniej jakim jest współczucie wobec samego siebie (self-compassion), które traktowane jest jako zdrowe i przystosowawcze ustosunkowanie do własnej osoby, występujące zarówno jako cecha, jak też i stan. Na współczującą postawę wobec samego siebie składają się: a) życzliwość i wyrozumiałość wobec samego siebie b) refleksyjność wobec własnych doświadczeń i c) poczucie wspólnoty doświadczeń z całą ludzkością. Współczucie wobec samego siebie jest strukturalnie i funkcjonalnie odrębne od litowania się i użalania się nad sobą, które prowadzi do gorszego przystosowania. Współczujący stosunek do siebie jest oparty na zawieszeniu oceniania zarówno siebie, jak i innych ludzi – z tego też powodu jest odrębne od samooceny, która wynika z ewaluacji. Autorka konstruktu self-compassion Kristin Neff założyła teoretycznie, że dzięki współczuciu samemu sobie ludzie są w stanie lepiej regulować swoje emocje negatywne, a także transformować je na pozytywne stany i dzięki temu lepiej radzić sobie z rzeczywistością. W artykule przedstawiony jest syntetyczny przegląd badań przeprowadzonych na świecie w przeciągu ostatnich dziewięciu lat (od 2003 do 2012 roku) a dotyczących związków pomiędzy współczuciem wobec samego siebie a innymi wymiarami osobowości oraz funkcjonowaniem emocjonalnym ludzi. Wyniki badań konsekwentnie pokazują, że współczucie wobec samego siebie jest taką dyspozycją, która skorelowana jest z lepszym przystosowaniem ludzi zarówno w sferze osobowości, jak i w sferze emocjonalnej.

The article concerns a relatively new concept in western psychology, that is self-compassion, which is treated as a healthy and adaptable attitude to oneself occurring both as a feature and as a condition. The self-compassion attitude involves the following: a) self-kindness – extending kindness and understanding to oneself rather than harsh judgment and self-criticism, b) common humanity – seeing one’s experiences as part of the larger human experience rather than perceiving them as separating and isolating, and c) mindfulness – holding one’s painful thoughts and feelings in balanced awareness rather than over-identifying with them. Self-compassion is structurally and functionally distinct from pitying and feeling sorry for oneself which leads to worse adaptation. A self-compassionate attitude is based on suspending judgement towards oneself as well as towards others – and for this reason it is distinct from self-assessment that results from evaluation. The author of the self-compassion construct, Kristin Neff, theoretically assumed that thanks to self-compassion people are able to adjust their negative emotions better as well as to transform them into positive conditions and, therefore, deal with reality in a better way. The article presents a synthetic review of studies conducted all over the world during the last ten years (from 2003 to 2012) and concerning links between self-compassion and other dimensions of people’s personality and emotional functioning. The results of the studies consequently show that self-compassion is a disposition that is correlated with people’s better adaptation, both with regard to personality and emotional sphere.