Wojna Crier

Połączenie fantasy z science fiction, wojna gatunków, automatony i delikatny romans wlw. Brzmi jak coś, czego do tej pory nie czytałam (cyborgi towarzyszyły mi jedynie w "Sadze księżycowej" Merissy Meyer - polecam!). Sięgnęłam więc po "W0jnę Crier" Niny Varely - książkę, o której było głośno podczas zagranicznej premiery. I niestety, nie porwała mnie. Książka zaczyna się masą informacji o postaciach, świecie i panujących w nim zasadach. Poznajemy dwie główne bohaterki - Aylę, człowieka, i Crier, automatona. Ayla utraciła swoją rodzinę, o co obwinia ojca Crier i chce dokonać z?msty na jego córce. Gdy los splata ich ścieżki, nie sięga jednak po br?oń - zamiast tego wkupuje się w łaski półrobota i wnika w zamknięty krąg rządzących. Z czasem coraz bardziej zapomina o swojej misji, a jej uczucia zmieniają się w te nie do końca chciane. Wspomniana już duża ilość informacji na początku książki to nie jedyny jej problem. Postaci są płaskie i tak naprawdę nie polubiłam żadnej z nich, nikomu też nie kibicowałam. Zawiązujące się uczucie między bohaterkami? Nie wierzyłam w nie ani przez chwilę, wszystko było sztywne i wyniknęło... Właściwie nie wiem skąd. Sam k0nflikt polityczny również przedstawiony był bez ładu i składu; do tej pory nie rozumiem, dlaczego główny antagonista miał tak wielkie pole do popisu i tak łatwo piął się w górę. "W0jna Crier" ma zaledwie 350 stron, a czytałam ją prawie dwa tygodnie, bo nie było w niej nic, co by mnie wciągnęło. Szkoda, bo liczyłam na naprawdę ciekawą książkę. Ja jej nie polecę - możecie lepiej spożytkować czas. Choć, kto wie, może to akurat Wasze klimaty i przypadnie Wam do gustu...