Unik

Już nigdy nie będzie ofiarą…

Mimo młodego wieku Kick Lannigan zdążyła przeżyć więcej niż można sobie wyobrazić. Jako mała dziewczynka została uprowadzona, zniknęła bez śladu i wszyscy zakładali najgorsze. Po wielu miesiącach poszukiwań, gdy nikt już nie wierzył w odnalezienie żywego dziecka. Po kilku latach Kick nagle pojawiła się z powrotem. Jednak to już nie ta sama dziewczynka. To co przeszła odcisnęło trwały ślad na jej psychice. Kick wkracza w życie z ogromnym bagażem emocjonalnym. w pierwszych miesiącach po uwolnieniu, zmaga się z zespołem stresu pourazowego, a rozliczne terapie, w których uczestniczy, zdają się tylko pogarszać sprawę. Lekarstwem okazuje się… wysiłek fizyczny i walka. Dziewczyna zaczyna trenować boks, łucznictwo, szkoli się w walce wręcz, rzucaniu nożem oraz strzelaniu Kiedy w ciągu miesiąca w Portland ginie dwójka małych dzieci, a na jej drodze staje tajemniczy Bishop, Kick nie waha się ani przez moment. Kick uzbrojona w arsenał broni rusza na poszukiwania zaginionych, zupełnie nieświadoma, że wszystkie tropy prowadzą bezpośrednio do jej przerażającej przeszłości… 

(…) Powiedzieli jej, co ma robić, gdyby kiedykolwiek pojawiła się policja. Ćwiczyli to z samego rana, w środku nocy, w połowie posiłku, dopóki w mniej niż minutę nie zdołała dotrzeć z dowolnego miejsca w domu do skrytki pod podłogą. Była dzieckiem zwinnym i szybkim, poza tym starała się. Kiedy jej ojciec wciskał przycisk stopera i z dumą kiwał głową, czuła szczęście rozsadzające jej klatkę piersiową. Wiedziała, że robił to dla niej. Widziała, jak odbijał się na nim stres – miał zmarszczki w kącikach oczu, siwe pasma w złotych włosach, różową skórę na czubku głowy, gdzie włosy się przerzedziły. Nadal był silny. Wciąż mogła liczyć na to, że ją ochroni. Ich dom znajdował się na terenach rolniczych, stał milę od najbliższych zabudowań, a on mówił, że jest w stanie usłyszeć nadjeżdżający samochód, gdy tylko skręci w żwirową drogę. Tam nauczył ją strzelać. Pokazał, jak ma zaprzeć się nogami, by pewniej chwycić dłońmi dwudziestkę dwójkę. Powiedział, że jeśli kiedykolwiek pojawi się policja, a jego nie będzie w domu, powinna strzelać do każdego, kto będzie próbował przeszkodzić jej w dotarciu do klapy w podłodze. Obszedł z nią cały dom i pokazał, gdzie ukryte są pistolety, po czym kazał powtarzać na głos miejsce ukrycia każdego z nich, aż wszystkie zapamiętała. „Pod zlewem w kuchni”. „W szufladzie kredensu w jadalni”. „Za książkami na regale”. Nie bała się. Jej ojciec zawsze był w domu. Gdyby trzeba było kogoś zastrzelić, on to zrobi za nią (…)