Świadkowie historii? Średniowiecze w dziejopisarstwie Europy Środkowej dawniej i dziś

Zbiór studiów Wojciecha Iwańczaka poświęcony jest świadkom historii. Pojęcie to ma według autora dwojakie znaczenie i znajduje odbicie w układzie książki. Część pierwsza analizuje różne średniowieczne źródła i próbuje ukazać specyfikę widzenia zjawisk przez ówczesnych autorów. Materiału dla dociekań dostarczyli tacy pisarze jak Jan Długosz, Eneasz Sylwiusz Piccolomini, kroniki czeskie czasów Luksemburgów ze znakomitą Kroniką Zbrasławską na czele, a także pierwsza narodowa rymowana kronika czeska tzw. Dalimila. W osobnym szkicu autor próbuje zakreślić granice wolności twórczej pisarzy w średniowieczu. W części drugiej tomu zebrano studia nad historiografią mediewistyczną XIX i XX w., od czeskiego ojca narodu Franciszka Palackiego poczynając, poprzez twórczość Josefa Macka, Franciszka Grausa, a na zmarłych niedawno Stanisławie Russockim, Stanisławie Bylinie i Jerzym Kłoczowskim kończąc. To są ci świadkowie historii w drugim znaczeniu, Wojciech Iwańczak stara się ukazać widzenie świata średniowiecza poprzez życie i badania wybitnych uczonych ostatnich dwóch stuleci. Wojciech Iwańczak jest aktualnie wykładowcą Akademii Ignatianum w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, tamże uzyskał habilitację, zaś doktorat i profesurę belwederską w Instytucie Historii PAN. Jest autorem ponad 350 prac, publikowanych w kilkunastu krajach ( kilka książek przetłumaczono w Niemczech i w Czechach ), członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, członkiem honorowym Czeskiego Towarzystwa Historycznego, posiadaczem najwyższego czeskiego odznaczenia naukowego Medalu Franciszka Palackiego. Brał udział w konferencjach i wykładał m. in. w Australii, Republice Południowej Afryki, Brazylii, Puerto Rico, Nowej Zelandii, USA, Tasmanii, Chinach oraz w wielu krajach europejskich. W swych badaniach skupia się na dziejach Europy Środkowej późniejszego średniowiecza, a także na historii geografii i kartografii.