Lodowa Korona

Co czego zdolna jest kobieta gdy jej zależy? Amerykanka Greta Kelly, autorka Lodowej korony zapewnia, że wiedźmą nie jest. Skąd zatem u niej znajomość wiedźm różnego talentu i charakteru? Dopuszczam możliwość, że mija się z prawdą?. Bohaterką napisanej przez nią książki jest młoda dziewczyna Askia obdarzona talentem wiedźmy. Niestety taki magiczny dar, jest brzemieniem i zagrożeniem w czasach, których żyje. W jej świecie poluje się na takie kobiety, dlatego ukrywają przed bliźnimi co potrafią. Ojciec Askii, Sevilin był wspaniałym uzdrowicielem, miał magiczną moc leczenia ludzi a zdolności uzdrowicielskie to najczystszy rodzaj mocy. Askia Poritska e-Nimri, jest dziedziczką tronu Seraveszu, księżniczką walczącą o wolność swojego królestwa. Szuka poparcia poza granicami państwa, u swojego ojca chrzestnego Armaana ibin Viszri X, cesarza imperium Visziru. Musi szybko dorosnąć oraz nauczyć się trudnej sztuki dyplomacji, bo na dworze polityczne intrygi, sojusze i plotki to codzienność. Armia brutalnych najeźdźców z imperium Rovenu pustoszy ziemie ojczyzny Askii. To ona wypełniła świat śmiercią i zdradą. Ciężar odpowiedzialności za los królestwa przytłacza księżniczkę. Askia jest inteligentna i bezkompromisowa, ale serce ma gorące. Które z tych cech zwyciężą gdy przyjdzie podejmować decyzje? Nad królestwem Seraveszu powiewa chorągiew a na niej , czarny wilk na błękitnym polu. Generał Arkady i Askia dowodzą Legionemn Czarnych Wilków, w których szeregach są również olbrzymy z północy. Niestety bez militarnego wsparcia Visziru Imperium Rovenu rozbije tę armię a potem wchłonie ojczyznę Askii. Seravesz zostanie kolejną prowincją imperium Rovenu. Czy Viszir wesprze młodą władczynię? ?Lodowa korona? to debiut fantasy Grety Kelly. Jest on pierwszym tomem dylogii opowiadającej o zdeterminowanej księżniczce, która jest na tyle odważna, by walczyć z bronią w ręku, przeciwstawić się silnemu wrogowi i pozostać wrażliwą, młodą dziewczyną oraz utalentowaną wiedźmą. Autorka plastycznie przedstawia świat powieści. Opisuje go dokładnie nie przesadzając z liczbą słów. Wie ,że czytelnicy nie lubią długich opisów, że szybo się nudzą i nie wybaczają dłużyzn. W tekście wiele słów starych, mało znanych, ale pasujących do opisywanych miejsc. Myślę nie tylko o pelerynach i eliksirach, bo te znamy, ale o torkwesie ( rodzaj naszyjnika), o grymuarze ( księga wiedzy magicznej), falchionie (jednoręczny, jednosieczny miecz), bułacie ( szabla orientalna) i innych starych przedmiotach. Bohaterom powieści towarzyszą wszędobylskie, przeźroczyste sylwetki ciekawskich duchów a oni sami są charakterni, dobrze zarysowani i różnorodni. Gdyby tak dodać jeszcze więcej magii?. Opisy przyrody, pięknych dworskich strojów i zamku błyszczą od złota i nasyconych barw kamieni szlachetnych. W tle słychać przyciszone rozmowy, dźwięki muzyki i ?.. szczęk oręża. Ze względu na dramatyczne zakończenie tomu pierwszego historii o rudowłosej, skrywającej magiczne moce Askii, trzeba uzbroić się w cierpliwość w oczekiwaniu na drugi tom tej ciekawej i płynącej wartko opowieści.