Awesta

Trudno jest w kilku słowach opisać to potężne dzieło, z którego na przełomie historii korzystali wielcy intelektualiści, tacy jak Friedrich Schiller, Voltaire, Grimme. Diderot, Goethe, Von Kleist, Byron, Worthsmith, Shelly czy Nietzsche, jak również znani kompozytorzy: Ludwig van Beethoven, Rameau włączył Zaratustrę do swojej opery Zoroastre, Mozart w Czarodziejskim flecie i Richard Strauss w symfonii Tak mówił Zaratustra". Z całą pewnością Święta Awesta należy do niepowtarzalnych w skali światowej pereł literatury filozoficznej i tego, co dziś określa się mianem literatury religijnej. Mówi o wierze, tradycji i obyczajach naszych przodków, które stanowią nasze materialne i niematerialne dziedzictwo. To na jej podstawie został sporządzony sławny, znajdujący się w muzeum Brytyjskim Cylinder Cyrusa, na podstawie którego powstała znana wszystkim Deklaracja Praw Człowieka. Na jej ponadczasowość i tym samym natchnienie wskazuje praktyczne wykorzystanie jej porad na przestrzeni historii, a znane większości ludziom określenia, wskazują na to, co powinno być traktowane jako świętość, a co nie. Ciężko byłoby poruszać się człowiekowi i światu bez mądrości. Zaratustra w swoich poetyckich hymnach stanowiących podstawę Świętej Awesty, refleksjonuje i wyjaśnia, na czym polega mądrość, a czyni to na podstawie Objawienia się jemu źródła Mądrości, którym jest Ahura Mazda, nazwany przez Zaratustrę Dobroczynnym Duchem i Przyjacielem człowieka. Ta Księga czyni wyraźny kontrast pomiędzy religijnością a duchowością człowieka, podkreślając wyższość dobrego myślenia, dobrego mówienia i dobrych czynów. Na czym polega wyjątkowość Świętej Awesty? Zachęca do rozwoju wewnętrznego, umysłu i sprawiedliwości. Buduje i wspomaga społeczeństwo, udziela wskazówek, które mogą być wykorzystane na przykład w prowadzeniu handlu, zawiera informacje z dziedziny medycyny i zdrowego żywienia, życia rodzinnego, praktykowania wiary, osobistej godności, walki o sprawiedliwość oraz wielu innych zagadnień. Wypowiada się na temat dbałości o przyrodę i zachęca do troszczenia się o nią. Jest jasna i zrozumiała dla człowieka. Nie nawołuje do przemocy i wyzyskiwania, a w zamian proponuje trzeźwe podejście do wielu sytuacji życiowych. Przestrzega władców i rządzących, aby nie uciskali ludzi prawami, których sami nie przestrzegają. Niczego nie narzuca, a zachęca, aby jej rady zastosować w życiu osobistym. Mam nadzieję, że każdy poznawszy jej treść, wyniesie wiele osobistych korzyści. Ratu, Strażnik wiary i tradycji Zoroastrian Słowiańskich