Wiza do Iranu

Iran widziany oczami Artura Orzecha jest krajem niezwykle barwnym, a jednocześnie nie tak zamkniętym, jak może się wydawać. Nie da się go znaleźć w folderach popularnych biur podróży, a przecież urzekają tam kolory i smaki, zachwycają głęboko zakorzenione tradycje. Autor opowiada o kobietach, które choć skrępowane zasadami obyczajowymi, potrafią umiejętnie pokazać swoje piękno. Zaprasza do kuchni, która uwodzi prostotą a zarazem wykwintnością. Oprowadza po miejscach, gdzie wciąż można zobaczyć ślady potęgi prastarego świata. Odsłania przed nami kraj, który zafascynował go wiele lat temu i do którego ciągle chce wracać.

Książka to próba odczarowania jednoznacznie negatywnego wizerunku Iranu upowszechnionego w dużej części świata. Orzech oprowadza nas po kraju, którego kulturalne bogactwo zostało przyćmione przez politykę ajatollahów. Przypomina, że Irańczycy to nie Arabowie, a islamiści to naukowcy i znawcy islamu, a nie fundamentaliści muzułmańscy.

Ta książka jest jak uwertura do pogodnej, egzotycznej podróży. Artur pisze pięknym, osobistym językiem - miałem poczucie, że każde r jest tu Orzechowe i brzmi egzotycznie.

Paweł Królikowski

Artur Orzech zaprasza nas do Iranu kraju kreowanego przez media na dyżurnego straszaka za każdym razem, kiedy nic godnego uwagi nie dzieje się na świecie. Autor ukazuje inny Iran swój Iran, który doskonale zna i rozumie, bo potrafi rozmawiać z Irańczykami bez pośredników, potrafi zaskoczyć Irańczyka recytacją Omara Chajjama i nie boi się jeździć międzymiastowymi autobusami. Spojrzenie to osobiste, ale jakże prawdziwe. Wycieczka bez wizy z niezwykle kompetentnym przewodnikiem.

prof. Marek Dziekan (katedra Arabistyki i Islamistyki UW)