Pola dawno zapomnianych bitew (#2). Ucieczka z raju

Gdy podbój kosmosu przerywa niespodziewana przeszkoda 

Ucieczka z raju to udana kontynuacja Łatwo być Bogiem autorstwa Roberta J. Schmidta. Akcja książki dzieje się w dwudziestym czwartym wieku, w czasie największego triumfu ludzkości, która wolna od konfliktów powoli, ale konsekwentnie kolonizuje kolejne obszary kosmosu. Jednak spokojna stabilizacja, choć jest stanem wielce pożądanym nigdy nie trwa wiecznie. W końcu dochodzi do spotkania z obcą cywilizacją, która okazuje się nie wykazywać żadnej woli kontaktu, za to wywołuje wojnę, w której nie bierze jeńców i niszczy wszystko na swojej drodze. Stawką w konflikcie jest nie tylko podbój nowego terytorium, ale też fizyczne unicestwienie wroga... Na jednej z ewakuowanych pośpiesznie planet zrehabilitowany kapitan Święcki toczy swoją prywatną wojnę o ocalenie jak największej liczby ludzi. Kolonia na Delcie Ulietty kryje jednak o wiele większą tajemnicę, która być może pozwoli odmienić losy całej wojny. W książce Schmidt'a akcja pędzi od pierwszych stron. Ucieczka z raju to klasyczna powieść science fiction z wyrazistymi postaciami, intrygami, walką o władzę i oczywiście kosmicznymi bitwami. Autor pokazuje, że zagadnienie inwazji obcych to wciąż niewyczerpane źródło pomysłów na ciekawa fabułę. Robert J. Szmidt wykazał się niezwykle bogatą wyobraźnią, opowiadając swoją historię z ogromnym wdziękiem i oryginalnością. 

(…) – Ile jest gwiazd w naszej Galaktyce? – zapytał niespodziewanie komandor Garyan Zachs.
Szóstka rekrutów nie wyglądała już tak radośnie jak jeszcze przed chwilą, gdy nowy przełożony opowiadał im o bazie Korpusu Zwiadowczego i misjach, w których – zapewne już wkrótce – będą mogli wziąć udział.
– Czterysta siedemdziesiąt sześć miliardów – odpowiedział po krótkiej chwili wahania Danthony Reyes, najmłodszy z zaciągu, szczupły, niski blondyn o bardzo wydłużonej twarzy, siedzący w drugim rzędzie po prawej.
Poirytowany Zachs przymknął skośne oczy. To były podstawy wiedzy; coś, co każdy średnio rozgarnięty człowiek, a w szczególności adept Orbitalnej Akademii Floty powinien wyrecytować z pamięci w środku nocy, nawet gdy zostanie brutalnie wyrwany z najgłębszego snu. Niestety w niewielkiej sali odpraw nie było w tym momencie ani jednego kadeta. Komandor miał przed sobą najzwyklejszych w świecie rekrutów: zwabionych obietnicami wielkiej przygody cywilów z najbardziej zapadłych dziur znanej przestrzeni. Sześcioro, mimo że wielokrotnie zgłaszał dowództwu zapotrzebowanie na dziewięciu nowych operatorów (…)