Dziedzictwo (#4). Dziedzictwo

Christopher Paolini dokończył przygody Eragona w sposób wręcz fenomenalny. Cała seria oparta na przyjaźni, miłości, smutku i radości jest niesamowitą przygodą która jest przeznaczona nie tylko dla młodszych czytelników ale również i dla tych starszych. Książki dają niesamowitą lekcje charakteru i spojrzenie na to jak wielki wpływ na nasz rozwój ma to kto będzie obok nas. Ale część "Dziedzictwo" jest wisienką na torcie. Christopher, moim zdaniem, dokonał dzieła bardzo trudnego. Połączył mnóstwo cech dobrej opowieści ze sobą, dając dzieło które, kiedy się w nie zagłębisz, generuje mnóstwo emocji. Czytając książkę kończącą serie Paoliniego w środku twoje myśli krzyczą, że chcą więcej, nie chcą kończyć, ale równocześnie pragniesz poznać koniec tej pięknej historii i zobaczyć czy Eragon podoła życiu. Niedosyt który rodzi się po zakończeniu tej historii jest wręcz zabójczy, chcesz więcej i więcej ale nie możesz znaleźć dzieła chociażby podobnego. Podczas wszystkich części Dziedzictwa tak bardzo wiążesz się z bohaterami czytając o ich prywatnym życiu, o emocjach które przeżywają, miłości której doznają, rozczarowaniu które przeżywają, że kończąc cała serie doświadczasz wybuchu wewnętrznej bomby która tykała wewnątrz ciebie czekając na to co się stanie. W mojej opinii ostatnia część Dziedzictwa ma wszystko co powinna mieć niesamowita opowieść. Jako jedna z niewielu książek sprawiła, że chciałem ją czytać w wieku 16 lat, ale równie łatwo i szybko zagłębiłem się w tą opowieść 6 lat później. Mogę również powiedzieć, że jako jedna z niewielu opowieści sprawiła, że po moim policzku nie popłynęła jedna łza, ale strumień łez. Czy potrafiłbym polecić ją dalej? Pozycja obowiązkowa. Bardzo niedoceniana, ale dla każdego fana książek przygodowych będzie odskocznią do innej rzeczywistości w której czytelnik bez problemów i z czystą przyjemnością może zanurzyć się i zapomnieć o prawdziwym świecie. #9UrodzinyEbookpointKonkurs