Żona między nami

Idealne małżeństwo, zdrada i intryga

Żona między nami to znakomita pozycja z gatunku „domestic thriller”, której autorkami są Sarah Pekkanen i Greer Hendricks. Znajdziemy tu błyskotliwą fabułę, trzymającą w napięciu narrację i przerażający trójkąt miłosny. Vanessa poślubia Richarda, mężczyznę tak idealnego, że to aż niemożliwe. Przystojny, obłędnie bogaty i wysportowany. Dla niego  porzuca pracę i przyjaciół z Nowego Yorku, by wieść bajkowe życie w nowym związku. Gdy jednak ich z pozoru idealne małżeństwo się rozpada, Richard wiąże się z młodszą kobietą. Vanessa nie może się pogodzić ze stratą swojego męża… Jest zazdrosna, zastanawia się jak nie dopuścić do ślubu. Tymczasem  Nellie, młoda nauczycielka, spotyka mężczyznę swoich marzeń. Starszy od niej o dziewięć lat. Jest czarujący, przystojny i zamożny. Rozpieszcza ją i traktuje niczym królową. Do czasu…

(…) Idzie energicznie chodnikiem. Ma zarumienione policzki, blond włosy podskakują na jej ramionach, a na zgiętej ręce kołysze się torba gimnastyczna. Dochodzi do swojego domu, zanurza rękę w torebce i wyciąga z niej klucze. Nowojorska ulica jest głośna, ruchliwa, z pędzącymi taksówkami, ludźmi, którzy wracają z pracy, klientami wchodzącymi do delikatesów na rogu. Nawet na moment nie odrywam od niej oczu.

Zatrzymuje się w drzwiach wejściowych do budynku i szybko ogląda się za siebie. Mam wrażenie, jakby przeszył mnie prąd. Czyżby poczuła, że się w nią wpatruję? Wzrok umysłu — to dzięki niemu wyczuwamy na sobie czyjeś spojrzenie. Cały ludzki umysł jest zaangażowany w ten odziedziczony po przodkach mechanizm obronny, który ich ratował przed drapieżnikami. Ja też jestem wyczulona na ten impuls, kiedy włoski na moim ciele stają dęba i instynktownie podnoszę głowę w poszukiwaniu wpatrujących się we mnie oczu. Przekonałam się, jak groźne może być zlekceważenie takiego ostrzeżenia.

Lecz ona w ogóle nie patrzy w moją stronę. Otwiera drzwi i znika wewnątrz budynku. Nieświadoma tego, co jej zrobiłam.

Jeszcze nie wie, co dla niej przygotowałam. Ani o wprawionym przeze mnie w ruch mechanizmie zniszczenia.

Dla tej pięknej młodej kobiety o twarzy w kształcie serca i ponętnym ciele — dla której zostawił mnie mój mąż Richard — jestem równie niewidzialna jak gołąb wydziobujący tuż obok mnie okruszki na chodniku.

Nie ma pojęcia, co ją spotka, jeśli nie zmieni swojego postępowania (…)

Fragment książki