Kanada

Wierny obraz prawdziwego oblicza kraju

Większość ludzi na słowo Kanada reaguje pozytywnymi skojarzeniami. Jednak mało kto zagłębiał się w specyfikę tego kraju. Katarzyna Wężyk postanowiła odpowiedzieć na pytanie czy Kanada jest rzeczywiście rajem na ziemi. Aby zebrać odpowiednie dane dziennikarka przejechała 12 tysięcy kilometrów, pięć stref czasowych i cztery regiony klimatyczne. Odwiedziła Zielone Wzgórze i szkołę, w której przez półtorej wieku kanadyjskie państwo „wyciągało Indianina z Indianina”, odbierając rodzicom dzieci, a dzieciom - język i kulturę. Poznała jednego z 40 tysięcy syryjskich uchodźców i Kanadyjczykami, którzy ich przyjęli. Zobaczyła na własne oczy, jak wydobycie kanadyjskiego „czarnego złota” wpływa na dziką przyrodę i życie mieszkańców Alberty. Opisała Vancouver, Toronto i Montreal oraz nadające się na pasjonujący film życie obu premierów Trudeau, ojca i syna. Autorka reportażu stworzyła niezwykle aktualną, pełną konkretów publikację o kraju, w którym obecnie multikulturalizm naprawdę działa. To ludzie, nie miejsca, są w tej opowieści najważniejsi. Katarzyna Wężyk rozmawia z Kanadyjczykami od pokoleń, przedstawicielami ludności rdzennej, z Polakami mieszkającymi tam od lat oraz z dopiero adaptującymi się imigrantami. Jacy są, z czego są dumni, a czego się wstydzą? Dlaczego, w przeciwieństwie do reszty świata, nie boją się obcych? Na te i więcej pytań odpowie nam książka Kanada. Ulubiony kraj świata.

(…) Na żywo premier Kanady jest jeszcze przystojniejszy niż na zdjęciach. Ale to nie dlatego – no dobrze, nie tylko dlatego – żeńska część sali patrzy w niego jak w obrazek.

– Bieda jest seksistowska – mówi z żarem w głosie Justin Trudeau. – Żyjącym w ubóstwie kobietom i dziewczynkom jest dużo trudniej pokonać przeszkody na drodze do edukacji. To one są ofiarami społecznej i politycznej dyskryminacji. Nasze narody nie odniosą sukcesu bez pełnego udziału kobiet i dziewcząt.

Dostaje brawa. Kobieta, która siedzi obok mnie, klaszcze tak entuzjastycznie, że jej konferencyjny folder spada na podłogę.

Trudeau zachęca światowych liderów, by otworzyli serca oraz portfele. W typowym dla siebie stylu: słuszne postulaty, bezwstydny sentymentalizm i szlachetne, ale dość mgliste intencje. A wygląda przy tym tak, jakby święcie wierzył w każde słowo.

Cel? Zebranie środków na eliminację toczących ludzkość chorób. Malarii, AIDS, gruźlicy.

– Deklarujcie ze współczuciem, deklarujcie ambitnie i deklarujcie z nadzieją na lepszy świat – kończy, prezentuje uśmiech za milion dolarów, zstępuje z mównicy, a z konferencji Global Fund w montrealskim Hyatcie schodzi cała para.

Ożywi ją dopiero następnego dnia Bono, inny naprawiacz świata i fan Justina.

– Świat potrzebuje więcej Kanad – zadeklarował frontman U2 (…)

Fragment książki