Trzecia rzesza na haju. Narkotyki w hitlerowskich Niemczech

Narkotyki w natarciu 

Trzecia Rzesza na haju to pierwsze tak dokładne studium środków psychoaktywnych, których powszechnie używano w hitlerowskich Niemczech. Książka Normana Ohlera rzuca zupełnie nowe światło na przebieg drugiej wojny światowej. Właściwie istnieje realne podejrzenie, że wyglądałaby ona zupełnie inaczej, gdyby naziści byli trzeźwi… Kiedy Niemcy w 1940 roku napadły na Francję, żołnierze Wehrmachtu byli pod wpływem 35 milionów dawek pervitinu. Preparat ten, którego składnikiem czynnym jest metamfetamina, zwana dzisiaj crystal meth, w zasadzie umożliwił wojnę błyskawiczną i stał się w nazistowskim państwie prawdziwym ludowym narkotykiem. Narkotyki zażywali również najwyżsi dowódcy Trzeciej Rzeszy. Göringa z powodu jego zamiłowania do morfiny przezywano „Möring”, a rzekomo będący abstynentem Hitler codziennie potrzebował zastrzyków opioidu silniejszego od heroiny. Prawdopodobnie ta mieszanka coraz bardziej zaburzała dyktatorowi obraz rzeczywistości, coraz bardziej izolując go od współpracowników i dając poczucie złudnej mocy. Dzięki wiedzy na temat tego czym faszerowany był Hitler możemy przypuszczać skąd brały się jego coraz bardziej absurdalne decyzje. Trzecia Rzesza na haju to jedna z najbardziej kontrowersyjnych książek o hitlerowskich Niemczech w ostatnich latach. To obszerna analiza narkotykowej rzeczywistości Trzeciej Rzeszy, oparta na sprawdzonych danych, zmienia nasze postrzeganie całej epoki. 

(…) O narkotykach w Trzeciej Rzeszy nie tylko opinia publiczna, lecz nawet historycy wiedzą zadziwiająco mało. Istnieją co prawda częściowe opracowania naukowe i dziennikarskie, dotychczas nie powstało jednak pełne, ogólne studium¹. Brakowałokompleksowego, opartego na faktach przedstawienia tego, jak środki odurzające wpłynęły na bieg wydarzeń w państwie nazistowskim i na polach bitewnych II wojny światowej. A kto nie rozumie roli, jaką narkotyki odegrały w Trzeciej Rzeszy, kto nie bada ówczesnych stanów świadomości także i w tym kontekście, wiele traci.
Fakt, że dotychczas w niewystarczającym stopniu uwzględniano wpływ środków zmieniających świadomość na najczarniejszy rozdział niemieckiej historii wynika z nazistowskiego konceptu „walki ze środkami odurzającymi”, który ustanowił państwową kontrolę nad tego rodzaju substancjami, a z narkotyków uczynił powszechny temat tabu. W konsekwencji zniknęły one ze standardowego pola widzenia nauk – na uniwersytetach do dzisiaj nie prowadzi się rozległych badań. Wyeliminowano je też z życia gospodarczego, publicznej świadomości oraz rozważań historycznych i zostały zepchnięte do ciemnego kąta razem z szarą strefą gospodarki, fałszerstwami, przestępczością i powierzchowną, amatorską wiedzą (…)