Niewłaściwa dziewczynka

Gdy dziecko staje się karta przetargową w bardzo niebezpiecznej grze

Podczas obchodów święta Sinterklaasa na ulicach Amsterdamu pojawia się mnóstwo ludzi. Całe rodziny celebrują wyjątkową okazję, a po mieście wędrują przebierańcy. W takim tłumie nietrudno o pomyłkę. Tym bardziej, gdy poszukiwaną osobą jest dziecko. Prawdopodobnie w wyniku błędu zostaje porwana nie ta dziewczynka. Córka biednej gruzińskiej emigrantki była ubrana tak samo jak jedynaczka z bogatej, uwikłanej w międzynarodowe konflikty rodziny. Detektyw Pieter Vos, wraz ze swoją współpracownicą Laurą Bakker postanawia odnaleźć zaginione dziecko, ale nie jest to łatwe zadanie. Pieter należy do tych policjantów, którzy poważnie traktują swoja pracę, przejmuje się losem wszystkich, nie tylko tych najbogatszych. Jako jeden z nielicznych próbuje pomóc gruzińskiej kobiecie, która przeszła przez piekło aby, dotrzeć do Holandii i zapewnić godziwy byt córce. A jednak nic nie jest oczywiste. Początkowo żądania porywaczy mają wyraźnie polityczny charakter. Media milczą, a sprawcę przejmują służby specjalne. Co łączy współczesne wydarzenia w Amsterdamie z tragedią Srebrenicy sprzed dwudziestu lat? Czy rzeczywiście porwano „niewłaściwą dziewczynkę”? Ile warte jest życie małej imigrantki w obliczu toczącej się wielkiej gry politycznej? Dawid Hewson, który dał się już poznać czytelnikom dzięki mrocznej serii na podstawie j serialu Dochodzenie. Jest autorem wielu znakomitych książek, a w przypadku Niewłaściwej dziewczynki schodzi do samych piekieł Amsterdamu.

(…) Cze­kał ich pra­co­wi­ty, ale przy­jem­ny dzień. Sin­ter­kla­as, pro­mien­ny, przy­ja­zny świę­ty z bia­łą bro­dą uczci swo­je przy­by­cie do Am­ster­da­mu pa­ra­dą tak zna­mie­ni­tą, że bę­dzie oglą­da­na w te­le­wi­zji w ca­łej Ho­lan­dii. Na tra­sie jego prze­jaz­du zbie­rze się po­nad trzy­sta ty­się­cy osób, a licz­ba po­li­cjan­tów się­gnie czte­rech cyfr. Cen­trum mia­sta za­mknię­to dla ru­chu ko­ło­we­go. Olśnie­wa­ją­cy sta­tek po­wie­zie Sin­ter­kla­asa rze­ką Am­stel w oto­cze­niu rze­szy pry­wat­nych ło­dzi peł­nych am­ster­dam­czy­ków, któ­rzy będą pró­bo­wa­li pod­pły­nąć jak naj­bli­żej. Po­tem zna­mie­ni­ty gość prze­sią­dzie się na bia­łe­go ru­ma­ka, na któ­rym po­pro­wa­dzi or­szak przez mia­sto, aż na Le­id­se­ple­in. Tam, po­wi­ta­ny przez bur­mi­strza, prze­mó­wi do ze­bra­nych tłu­mów z bal­ko­nu te­atru miej­skie­go. To­wa­rzy­szą mu Czar­ni Piotr­ko­wie, Zwar­te Pie­ten, o uczer­nio­nych twa­rzach, czer­wo­nych war­gach, w pe­ru­kach z czar­nych lo­ków. Ubra­ni w sta­ro­daw­ne ko­stiu­my z kre­za­mi i w be­re­ty z piór­kiem, z pro­mien­nym uśmie­chem roz­da­ją ko­rzen­ne ła­ko­cie każ­de­mu na­po­tka­ne­mu dziec­ku i wpra­wia­ją w za­kło­po­ta­nie wszyst­kich za­gra­nicz­nych go­ści, któ­rzy nie do­wie­rza­ją wła­snym oczom (…)