Mózg i serce magiczny duet

Piękne spotkanie, które odmieniło jego życie 

Mózg i serce. Magiczny duet to fascynująca książka człowieka, który wygrał walkę z przeznaczeniem. James Doty jest amerykańskim neurochirurgiem, ale jego życie mogło się potoczyć zupełnie inaczej. Wychowywał się w biednej rodzinie, jego ojciec był alkoholikiem, a matka cierpiała na depresję.  Przyszłość dwunastoletniego Jamesa malowała się w czarnych barwach. Podczas wakacji w 1968 roku nagle wszystko się zmieniło, gdy przypadkiem wstąpił do sklepu z rekwizytami iluzjonistycznymi. Tam poznał Ruth, kobietę, która nauczyła go radzić sobie z cierpieniem oraz dążyć do spełnienia swoich marzeń. Jednak przede wszystkim pokazała mu jak być dobrym, współczującym człowiekiem i taki jest do dzisiaj. James Doty w swojej książce, będącej po części zapisem jego wspomnień, a po części zbiorem informacji na temat odkryć naukowych w dziedzinie neuroplastyczności, uświadamia nam, że w każdym z nas istnieje takie miejsce spokoju i piękna i można zaglądać do niego zawsze, gdy czuje się taką potrzebę. Wystarczy tylko, tak jak Doty, otworzyć drzwi i wejść do środka. 

(…) Mały chłopiec w koszuli dla pacjenta, który czeka na operację neurochirurgiczną, wydaje się jeszcze mniejszy i ledwie widoczny w przepastnym szpitalnym łóżku.
– Wiesz – mówi do matki – babcia się już za mnie pomodliła. Za ciebie też zmówiła pacierz.
Jego matka na tę informację reaguje ciężkim oddechem. Słyszę jej głośny wdech i wydech. Wiem, że ta kobieta próbuje zachować hart ducha ze względu na swego syna. Stara się trzymać dzielnie dla samej siebie, być może nawet przez wzgląd na mnie. Głaszczę malca po włosach. Są brązowe, długie i delikatne – wciąż bardziej przypominają włosy dziecka niż chłopca. Mały mówi, że niedawno miał urodziny.
– Chcesz, kolego, żebym jeszcze raz ci wyjaśnił, co się dzisiaj wydarzy? A może nie ma takiej potrzeby, bo jesteś już gotowy na wielką przygodę? – Lubi, kiedy nazywam go „kolegą” albo „przyjacielem”.
– Położę się spać. Pan przepędzi Paskudę i wtedy przestanie mnie boleć głowa. Potem zobaczę mamę i babcię (…)