Kronika Nieciosanego Tronu (#1). Miecze cesarza

Losy całego cesarstwa zależą od nich

Pierwsza część fascynującego cyklu Kroniki Nieciosanego Tronu. Zapierająca dech w piersiach opowieść o świecie, w którym spotykają się członkowie cesarskiego rodu, elitarni żołnierze, kapłani śmierci, tajemniczy mnisi-wojownicy, uwikłani w meandry polityki i starożytne tajemnice. Gdy ginie cesarz Annuru nikt nie wie kto jest mordercą. Jego dzieci, czyli córka i dwaj synowie, rozrzuceni po całym świecie szukają zdrajcy próbując jednocześnie utrzymać się przy życiu. Jednak każde z nich ma również własne zadanie do wykonania, musi podążać swoją ścieżka wybraną przez ojca. Targani przez nieprzewidywalne wyroki Bogów i odwiecznych nieprzyjaciół przejdą niełatwe próby. Kaden, dziedzic Nieciosanego Tronu, spędził osiem lat w odległym górskim klasztorze, poznając tajemne nauki mnichów służących Niememu Bogu. Ich rytuały zawierają klucz do starożytnej mocy, nad którą musi on zapanować. Za morzem jego brat Valyn odbywa brutalny trening w Kettralu, elitarnej jednostce, której członkowie dosiadają gigantycznych czarnych ptaków. Przed nim ostatnia, śmiertelnie niebezpieczna Próba Hulla. W stolicy zaś minister finansów Adare, wyniesiona na to stanowisko jednym z ostatnich zarządzeń cesarza, próbuje wykazać się przed swoim ludem. Jest także przekonana, że wie, kto zamordował jej ojca. Nie cofnie się przed niczym i uczyni wszystko, żeby sprawiedliwości stało się zadość. Jak poradzi sobie trójka rodzeństwa?

(…) Zgnilizna. To zgnilizna odebrała mu dziecko, pomyślał Tan’is, patrząc w dół, w oczy swojej córki.
Wrzaski i przekleństwa, prośby i łkania rozlegały się w powietrzu, gdy długie szeregi więźniów wypełniły dolinę. Odór krwi i uryny gęstniał w południowym upale. Tan’is nie zwracał na to uwagi, skupiwszy spojrzenie na twarzy córki, która uklękła, czepiając się jego kolan. Faith była już dorosłą kobietą, miała trzydzieści lat i jeden miesiąc. Na pierwszy rzut oka mogła uchodzić za zdrową – o jasnych, szarych oczach, szczupłych ramionach, mocnych rękach – ale Csestriimowie już od dawna, od setek lat nie płodzili zdrowych dzieci.
– Ojcze – błagała kobieta, a łzy spływały jej po policzkach.
Te łzy także były objawem zgnilizny (…)