Głosy starego morza. W poszukiwaniu utraconej Hiszpanii

Wspomnienie starej Hiszpanii, która zniknęła przygnieciona nowoczesnością.

Po II Wojnie Światowej Norman Lewis, zmęczony brytyjski reporter porzuca Anglię i udaje się do Hiszpanii. Zamieszkuje w odległej wiosce rybackiej Farol, obecnie znanej jako Costa Brava. Głosy starego morza opisują jego trzy kolejne lata w tej niemal średniowiecznej społeczności, gdzie życie toczy się wokół sezonowych połowów sardynek, barów, starego spróchniałego kościoła i regularnych waśni z sąsiednimi wioskami. To opowieść o Hiszpanii zmęczonej wojną domową, która jednocześnie oddzielała ją od wpływów z zewnątrz. Jak dobrze, że Lewis właśnie tam skierował swoje kroki, zanim kraj zalała fala wszędobylskich turystów i na zawsze pozbawiła te rejony ich unikatowego, nostalgicznego klimatu. Spokój, rytm i tradycję zastąpiły bogate kurorty z wysokimi hotelami, morskimi wycieczkami i masą powierzchownego luksusu. Dziś bez jego wspomnień tamte czasy byłyby martwe bezpowrotnie.

Po trzech wojennych latach spędzonych w wojsku za granicą szukałem w Anglii tego, co znajome, a znalazłem tylko zmiany. W poszukiwaniu utraconego czasu wyjechałem do Hiszpanii, którą pod wieloma względami znałem lepiej od własnego kraju. Była moją drugą ojczyzną, którą odwiedzałem, ilekroć mogłem. Podejrzewałem, że przeszłość została tutaj zabalsamowana, a tragedia wojny domowej stanowi zaporę dla wpływów z zewnątrz. To przypuszczenie okazało się w znacznej mierze słuszne. Hiszpania, do której wróciłem, była wciąż rozpoznawalną ojczyzną Federica Garcíi Lorki, Isaaca Albéniza i Manuela de Falli – wciąż nostalgicznie zacofana, wciąż wspaniała, wciąż pełna tradycyjnych zalet i tradycyjnych wad. Po wstępnym objechaniu całego półwyspu zamieszkałem – z przyczyn, które wyjaśniam w tej książce – w rybackiej wiosce Farol. Lekarz zalecił mi zażywać jak najwięcej ruchu, więc wyrobiłem sobie licencję i zostałem rybakiem na pół etatu, co nie tylko zapewniło mi potrzebne zajęcie, ale też pozwoliło zbliżyć się do tubylców, którzy jeszcze nie w pełni wyzwolili się z przesądów celtyberyjskiej przeszłości.

Fragment książki