Mięsoholicy. 2,5 miliona lat mięsożerczej obsesji człowieka

Uzależnieni od mięsa

Książka Mięsoholicy Marty Zaraskiej porusza modny ostatnio temat dotyczący wpływu mięsa na nasze funkcjonowanie. Jednym z ważniejszych odkryć naukowych naszych czasów związanych z ochroną zdrowia są szkodliwe skutki jedzenia mięsa. Niemal każdego dnia spływają do nas ostrzeżenia o negatywnym wpływie produkcji oraz konsumpcji mięsa na środowisko i organizm człowieka. Często zastanawiamy się dlaczego wędliny robią się śliskie i brzydko pachną po dwóch dniach. Przerażają nas widoki nieludzkiego traktowania zwierząt przeznaczonych na ubój. Czytamy zastraszające informacje o antybiotykach, którymi futruje się zwierzęta. Wielu z nas próbuje ograniczyć ilość spożywanego mięsa, wielu próbowało całkowicie z niego zrezygnować. Niełatwo jednak oprzeć się wędzonym, suszonym, grillowanym czy smażonym przysmakom, które nas kuszą. Co powoduje, że mamy tak nieprzepartą ochotę na zwierzęce białko i że nie potrafimy się od niego odzwyczaić? A skoro jedzenie mięsa rzeczywiście szkodzi naszemu zdrowiu, to dlaczego ewolucja nie uczyniła nas po prostu wegetarianami? Autorka książki rozwiązuje w Mięsoholikach, jak to sama określa, „mięsną łamigłówkę”, wyjaśniając, dlaczego nasza miłość do mięsa trwa pomimo jego szkodliwego działania. Pisarka zaprasza czytelników na wspaniałą podróż dookoła świata po różnych kulturach spożywania mięsa, pokazując niezwykłe restauracje mięsne w Indiach, składanie ofiar ze zwierząt w świątyniach w Beninie oraz laboratoria w Holandii, gdzie mięso hodowane jest w szalkach Petriego. Badając potężny wpływ ewolucji i działania mięsnego lobby, budowę genetyczną człowieka oraz tradycje naszych pramatek, Zaraska ujawnia oddziaływanie sił, które sprawiają, że wciąż trwamy w uzależnieniu od zwierzęcego białka.

(…) Historia życia na Ziemi jest w pewnym sensie historią jedzenia mięsa. To opowieść o oszustwach, próbach ukrywania się, ciągłym zwiększaniu rozmiarów. To historia wyścigu zbrojeń między drapieżnikami a ich ofiarami. Rozpoczyna się 1,5 miliarda lat temu, w umiarkowanych wodach jedynego oceanu na naszej planecie. W owym czasie nie było zwierząt ani w ogóle żadnych stworzeń o złożonej budowie – z nogami służącymi do przemieszczania się, sercami do pompowania krwi czy zębami do gryzienia mięsa. Nie było także samego mięsa, w potocznym znaczeniu tego słowa, a zwierzęta jadalne stanowiły odległą przyszłość.

1,5 miliarda lat temu na Ziemi żyły same proste jednokomórkowce. Były to prawdopodobnie wyłącznie bakterie i archeony, czyli bakteriopodobne organizmy znane obecnie ze swoich zdolności do życia w ekstremalnych warunkach, na przykład w znajdujących się na dnie oceanów kominach hydrotermalnych, gdzie temperatura dochodzi do ponad 100 stopni Celsjusza, w wyjątkowo słonych wodach Morza Martwego, a nawet w złożach ropy naftowej. Z punktu widzenia pradawnych bakterii i archeonów ówczesny świat mógł przypominać rajski ogród: nie istniały żadne drapieżniki, nikt nikogo nie zabijał. Źródłem pokarmu były energia słoneczna i związki nieorganiczne, takie jak siarka elementarna oraz wodór, ale ta sielanka miała się wkrótce skończyć (…)

                                                                                                      Fragment książki