Dom Rothschildów. Bankierzy świata 1849-1999

Pieniądze dają władzę 

Dom Rothschildów. Bankierzy świata 1849-1999 to druga część genialnej sagi Nialla Fergusona o najsłynniejszej i najbogatszej rodzinie w dziejach świata. Autor jest jednym z najbardziej znanych historyków naszych czasów. W książkach opowiadających dzieje rodu Rothschildów odsiewa mity od rzeczywistości i stara się wyjaśnić w jaki sposób zbudowali oni swoją potęgę. Rothschildowie to najbardziej wpływowa rodzina najnowszej historii. Potężni bankierzy i przemysłowcy żydowskiego pochodzenia, którzy trzęśli dziewiętnasto- i dwudziestowiecznym światem, znacząco wpływając na historię całych państw. Nie będzie żadną przesadą twierdzenie, że familia bankierów stała się jedną z żywych legend XIX wieku, a samo nazwisko Rothschild — synonimem władzy, jaką daje bogactwo. W latach 1744-1812 Mayer Amschel Rothschild z drobnego handlarza we Frankfurckim getcie przekształcił się w bankiera robiącego interesy z największymi monarchami ówczesnych czasów. Ród przez niego zapoczątkowany  wspierał swoim mecenatem najważniejszych artystów oraz wywierał skuteczny, choć zawoalowany, wpływ na monarchów i rządy. W drugiej części Ferguson pokazuje w jaki sposób to się stało.  Z tego właśnie powodu książka rzuca nowe światło na całą historię XIX i XX wieku. 

(…) Rothschildów odróżniał od rywali między innymi międzynarodowy charakter ich operacji. Podczas gdy najstarszy brat Nathana, Amschel, prowadził pierwotne rodzinne przedsiębiorstwo we Frankfurcie, najmłodszy brat James ugruntował swoją pozycję w Paryżu. Pod koniec lat dwudziestych XIX wieku Salomon i Carl założyli filie banku frankfurckiego w Neapolu i Wiedniu. Pięć banków utworzyło jedyną w swoim rodzaju spółkę i współpracowało przy największych transakcjach, gromadząc zyski i dzieląc się kosztami. Regularna i szczegółowa korespondencja przełamała barierę geograficznej separacji. Wspólnicy spotykali się tylko co kilka lat, kiedy zmieniające się okoliczności wymagały modyfikacji warunków umowy.
Międzynarodowa struktura dawała Rothschildom kilka ważnych korzyści. Po pierwsze, umożliwiała prowadzenie transakcji arbitrażowych, wykorzystujących różnice kursów między rynkami, na przykład w Londynie i Paryżu. Po drugie, mogli ratować się nawzajem w przypadku trudności z płynnością lub wypłacalnością. Nigdy – nawet w 1848 roku – kryzys finansowy nie uderzył całej Europy jednocześnie z równą siłą. Kiedy Anglia zmagała się z trudnościami w 1825 roku, James uratował Nathana. Gdy Paryż załamał się w 1830 roku, Nathan mógł się zrewanżować. Nie ma wątpliwości, że bank wiedeński zbankrutowałby w 1848 roku, gdyby stanowił niezależną jednostkę. Tylko gotowość pozostałych banków spisania na straty znacznych sum pozwoliła ocalić placówkę synowi Salomona, Anselmowi (…)