Cześć co słychać?

Dlaczego tak rzadko doceniamy tych, którzy przynoszą nam spokój? 

Cześć co słychać to opowieść o Zuzannie, kobiecie w połowie życia, która czuje się znudzona codziennością, jej życie utraciło kolory, choć przecież niczego jej nie brakuje. Zuzanna ma kochającego męża, który troszczy się o nią i dzieci. Jednak do ich związku wdarła się rutyna, mijają się w ciągłej gonitwie, gdzieś zniknęły motyle w brzuchu, wygasły fajerwerki, dawne porywy serca ustąpiły porywom codziennych obowiązków. Kobieta boi się upływającego czasu i przekroczeniu magicznej czterdziestki. Chciałaby wrócić do przeszłości, gdy stała na progu dorosłości. Spotkanie z dawnymi klasowymi przyjaciółmi budzi wspomnienia, kobieta wraca myślami do swojej pierwszej miłości – Pawła. Pewnego razu wysyła mu niezobowiązującą wiadomość na facebooku – „Cześć co słychać” . To jedno proste zdanie wywraca jej życie do góry nogami, przynosząc lawinę emocji i zdarzeń. Czy Zuzanna rzeczywiście tak dobrze panuje nad sytuacją jak jej się wydaje? 

(…) Nigdy nie spodziewałam się, że ten ostatni rok przed moimi czterdziestymi urodzinami przyniesie tak wiele zmian w moim życiu. Myślałam, że dalej przez moją codzienność będę podążać spokojnym, niespiesznym krokiem, tak jak zwykle. Byłam pewna, że dni będą upływały nudno, bez większych ekscesów. Zupełnie tak, jak do tej pory. Trochę chyba nawet tęskniłam za szaleństwami.
Jednak teraz wiele bym oddała za nudę codziennych małżeńskich poranków, za wieczorne wspólne rytuały, nawet za to, że gdy kogoś się dobrze zna, milczeniem można wyrazić wszystko, co chce się powiedzieć.
Przez ten rok nauczyłam się, że fajerwerki są piękne, ale z dala ode mnie. Mogę na nie patrzeć, gdy ktoś inny jest w centrum. Nie ja. Mogę oglądać je w telewizji i czytać o nich w książkach. Teraz wiem, że gdy są zbyt blisko mogą poparzyć i bardzo mocno przestraszyć.
Nie tylko ja byłam przerażona i zraniona fajerwerkami, które niczym nierozsądny nastolatek wyjęłam po kryjomu z głębokiej szuflady i nie zważając na nic i nikogo, od razu wszystkie podpaliłam, mając nadzieję na wielkie, fascynujące widowisko.
Wybuchły tuż obok mnie.
Blisko mnie i mojej rodziny. Przyniosły wiele złego. Mam nadzieję, że da się jeszcze powrócić do tego, co było kiedyś. I o tym właśnie jest ta historia (…)