Berserk

Krwawe szaleństwo

To wydarzy się nagle, niespodziewanie. Apokaliptyczny szał. Niektórzy będą mówić, że matka Ziemia się nami zmęczyła. Inni, że to wirus, który wymknął się z laboratorium. Może to robota terrorystów. Jedno jest pewne. Ludzie zatracą pamięć o tym kim byli. Opanowani gorączką będą rzucać się na siebie nawzajem. Matki będą mordować dzieci, mężowie żony. Nie wszyscy w tym samym czasie. Szał będzie dziki, lecz nie bezrozumny. Nim minie tydzień na Ziemi nie będzie zdrowych ludzi. A potem, równie niespodziewanie, jak się zaczęło, wszystko minie… Ty wiesz tylko, że przyszło ci żyć wśród zgliszczy. I że niczego tak się nie boisz, jak tego, że kiedyś przypomnisz sobie, co robiłeś, gdy na świat spadł szał zabijania. A może jednak jest coś gorszego… Powrót szaleństwa.

(…) O ile Rafał wiedział, nikt nie kazał znosić zwłok na Rynek, układać je piętrowo, a potem wzmacniać wieże z gnijących ciał drewnianymi konstrukcjami. On sam przyłączył się do akcji niemal spontanicznie. Wracając spod Wawelu, zobaczył nagle człowieka ciągnącego za sobą dwukołowy wózek, jakim zwykle posługiwali się złomiarze. Tyle że oni upychali na nim strzępy metalu, a nie martwych.

– Pomóż mi – poprosił mężczyzna. – Ledwie dycham.

– To po cholerę to za sobą ciągniesz?

– Na Rynek.

– Po co? – Rafał zbliżał się do niego ostrożnie. Nie chciał dołączyć do zwłok na wózku. Nowy świat był wtedy jeszcze młody, mógł mieć zaledwie dzień albo dwa. Może odrobinę więcej. W tamtymczasie ludzie zachowywali się szczególnie dziwnie.

– Żeby je spalić, kretynie! Jeśli ich nie spalimy, wkrótce wybuchnie zaraza!

– Jesteś lekarzem?

– Nie. Ale nie jestem też idiotą. Pomóż mi! (…)                                                                                   

Fragment książki