Alex

W rękach psychopaty

Pewnego dnia na oczach przypadkowego świadka zostaje porwana kobieta. Porywaczem jest barczysty mężczyzna poruszający się bliżej nieokreśloną furgonetką. Ofiarą jest Alex, piękna i intrygująca młoda kobieta. W opuszczonym hangarze na przedmieściach Paryża oprawca przyszykował jej prawdziwe piekło. Nagą wepchnął do tak małej klatki, że Alex nie mogła się ani wyprostować, ani usiąść. Klatkę podwiesił u sufitu. Przerażona kobieta bezskutecznie błagała o litość. Kat odwiedzał ją dwa razy dziennie, robił zdjęcie komórką i patrzył z nienawiścią. Jedynymi jej towarzyszami były wygłodniałe szczury. Z każdym dniem było z nią gorzej, cierpiała z zimna, głodu, pragnienia... Kiedy mężczyzna długo nie przychodził, Alex zrozumiała, że czeka na jej śmierć. Postanawia walczyć. Wpada na genialny pomysł, by nasączać swą krwią węzeł na sznurze, który podtrzymuje klatkę w powietrzu. Żądne jej krwi szczury przegryzają sznur. Alex uwalnia się i ostatkiem sił wraca do domu. Niedługo po tym dziewczyna wyrusza w podróż, podczas których robi rzeczy straszne. Dlaczego? Na to pytanie musi odpowiedzieć inspektor Camille, który wciąż nie może się pozbierać po śmierci żony. Początkowo nawet nie chce brać tej sprawy, ale gdy ma możliwość wycofania się wie, że już nie odpuści. Policja rozpoczyna wyścig z czasem, tropiąc porywacza. Jednak, gdy przybywają na miejsce dziewczyny już tam nie ma. Co się z nią stało? Jak to możliwe, że wycieńczona po wszystkim co przeszła zdołała umknąć niezauważona? Alex jest mrożącym krew w żyłach thrillerem o diabolicznej konstrukcji i zupełnie nieprzewidywalnej akcji. Jego autor do perfekcji opanował sztukę suspensu i budowania atmosfery strachu.

(…) Alex już od godziny przymierza, waha się, wychodzi, wraca, znowu przymierza. Peruki i treski. Uwielbia to. Najchętniej spędzałaby tu całe popołudnia.

Ten sklep na bulwarze Strasbourg odkryła zupełnie przypadkiem jakieś trzy, cztery lata temu. Z ciekawości, długo nie namyślając się, weszła. I przeżyła szok, ujrzawszy się w rudych włosach – wyglądała w nich tak inaczej, że natychmiast tę perukę kupiła.

Alex prawie we wszystkim wygląda dobrze, jest śliczna. Nie zawsze tak było, wyładniała, dopiero stając się nastolatką. Wcześniej była małym, niezbyt urodziwym i przeraźliwie chudym stworzeniem. Ale kiedy zaczęła dorastać, to było jak fala tsunami, jak przyspieszona transmutacja: jej ciało przeobraziło się niemal z dnia na dzień, w kilka miesięcy stała się piękną dziewczyną. Ponieważ jednak nikt, włącznie z nią samą, nie spodziewał się tej nieoczekiwanej metamorfozy, nigdy tak do końca nie zdołała w nią uwierzyć. Do dziś nie wierzy (…)

                                                                                              Fragment książki